H συστηματική βιβλιογραφική ανασκόπηση που έλαβε χώρα τον Μάιο, εξέτασε συνολικά 59 έρευνες σχετικές με τον αντίκτυπο της πανδημίας στην ψυχική υγεία εργαζομένων σε δομές υγείας και πρόνοιας ανά τον κόσμο και πιθανές παρεμβάσεις.

Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι έρευνες αυτές καταλήγουν ότι οι υγειονομικοί δεν προτεραιοποιούν τόσο την πρόσβαση σε εξειδικευμένη ψυχολογική υποστήριξη, αλλά έχουν μεγαλύτερη ανάγκη για κοινωνική στήριξη, επαφή και επικοινωνία. Φαίνεται μάλιστα ότι για τους υγειονομικούς στην πρώτη γραμμή, η κοινωνική υποστήριξη σχετίζεται άμεσα με την καλύτερη ψυχική υγεία, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο παράγοντα.

Η αλήθεια είναι ότι λόγω της πίεσης του χρόνου και τις επείγουσες συνθήκες, οι περισσότερες έρευνες πραγματοποιήθηκαν με τη μορφή διαδικτυακών ερωτηματολογίων. Ωστόσο, σε όσες από αυτές δόθηκε η ευκαιρία στους υγειονομικούς να μιλήσουν πιο ανοιχτά, με μορφή συνεντεύξεων, κατέστη ξεκάθαρο ότι ο λόγος που πολλοί επιλέγουν να μην απευθυνθούν σε ειδικούς ψυχικής υγείας είναι ότι αυτό που αισθάνονται είναι ότι «χρειάζονται προστατευτικό εξοπλισμό, ξεκούραση και βοήθεια στη διαχείριση της δυσφορίας των ασθενών τους», ενώ δεν διαθέτουν χρόνο για την αναζήτηση ψυχολογικής βοήθειας.

Άλλες βασικές ανησυχίες των υγειονομικών είναι η έλλειψη πρακτικής υποστήριξης από τo εργασιακό περιβάλλον στη διάθεσή τους , ο φόβος μόλυνσης και οι αναπόφευκτες αλλαγές στις σχέσεις τους και το οικογενειακό τους περιβάλλον. Παρόλα αυτά, τα υγειονομικά συστήματα στις περισσότερες χώρες εξακολουθούν να επικεντρώνονται στην «ανακούφιση της δυσφορικού στρες σε προσωπικό/εξατομικευμένο επίπεδο».

Αρκετά σημαντικό είναι επίσης ότι η ανασκόπηση συμπεραίνει ότι τα δεδομένα για τον επιπολασμό δυσφορικών συμπτωμάτων όπως η κατάθλιψη, το δυσφορικό άγχος και η αυπνία, που παρουσιάζουν οι περισσότερες έρευνες είναι ιδιαίτερα αδύναμα. Σχεδόν καμία έρευνα δεν εξέτασε στοιχεία για αυτούς τους πληθυσμούς πριν την πανδημία, ώστε να είναι σε θέση να κάνει αξιόπιστες συγκρίσεις.

Η ανάλυση αυτή οφείλει να προβληματίσει τα συστήματα υγείας σε παγκόσμια κλίμακα καθώς φαίνεται να υπάρχει  «ασυμφωνία» ανάμεσα στις αναφερόμενες ανάγκες και προτιμήσεις των υγειονομικών και των συστημάτων υποστήριξης που σχεδιάζονται για αυτούς κατά τη διάρκεια της πανδημίας τα οποία εξακολουθούν να δίνουν έμφαση στην ψυχοπαθολογία και στην εξατομικευμένη ψυχολογική υποστήριξη.