Mια από τις ομολογουμένως λίγες ποιοτικές έρευνες σχετικά με την ψυχολογική εμπειρία νοσηλευτών στην πρώτη γραμμή της πανδημίας έλαβε χώρα από Πανεπιστημιακό νοσοκομείο στην Κίνα κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος της πανδημίας. Η έρευνα παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς διαχωρίζει, μέσα από τις συνεντεύξεις με νοσηλευτές, ανάμεσα σε 4 πτυχές της ψυχοκοινωνικής τους εμπειρίας:

1)Αρνητικά συναισθήματα (κυρίως στην πρώτα στάδια): Φόβος της μόλυνσης, αυξανόμενο στρες λόγω της ελλιπούς γνώσης για τα επιδημιολογικά δεδομένα και της έλλειψης εξοπλισμού, ενδοοικογενειακές τριβές λόγω της φύσης της εργασίας

2)Μέθοδοι και μηχανισμοί αντιμετώπισης προκλήσεων:  αλτρουιστικές πρωτοβουλίες ενίσχυσης του ηθικού της ομάδας, ενεργητική ή παθητική ψυχολογική προσαρμογή, αλλαγή προσδοκιών

3) Ενδυνάμωση/ανάπτυξη κάτω από συνθήκες πίεσης: στοργή προς άλλους αλλά και ευγνωμοσύνη, ενίσχυση επαγγελματικής ευθύνης και ταυτότητας, αυτοστοχασμός

4) Θετικά συναισθήματα που συνυπάρχουν ταυτόχρονα με αρνητικά, αλλά και αναδύονται σταδιακά: χαρά μέσα από την εκλαμβανόμενη κοινωνική υποστήριξη, ηρεμία και χαλάρωση μέσα από ομαδικές πρωτοβουλίες και εργασιακές συνάξεις

Τα ευρήματα αυτά παρουσιάζουν κάποιους από τους δυνητικούς προστατευτικούς μηχανισμούς που θα μπορούσαν και στο μέλλον να ενισχύσουν την ευημερία των νοσηλευτών με τους κατάλληλους πόρους. Επίσης ενισχύουν την ιδέα ότι οι ερευνητικές προσπάθειες αναφορικά με τις ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις στην πρώτη γραμμή οφείλουν να εξετάσουν και να προβάλλουν και τις πιθανές θετικές πτυχές ανθεκτικότητας και όχι μόνο τον επιπολασμό αρνητικών επιδράσεων.