Παρότι ο αντίκτυπος της COVID-19 στην δημόσια υγεία είναι αδιαμφισβήτητος, η επιστημονική κοινότητα συμφωνεί ότι είναι οι διαπροσωπικές, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις που θα έχουν τις σοβαρότερες και πλέον μακροπρόθεσμες επιδράσεις στην ψυχική υγεία. H ζήτηση υπηρεσιών ψυχικής υγείας και πόρων υποστήριξης έχει αυξηθεί μέσα στην πανδημία, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα την ταχεία ανάπτυξη και αποδοχή της τηλε-φροντίδας και κατ’ επέκταση και της τηλε-θεραπείας. Η τελευταία έχει πολλά πλεονεκτήματα, όπως την προσβασιμότητα για αυτούς που μένουν μακριά από τα αστικά κέντρα, μικρότερα ποσοστά αποχώρησης από την θεραπεία, και τη μη-ανάγκη μετακίνησης.

Στο άρθρο αυτό αναφέρονται εκτός από τα θετικά και κάποιες από τις σημαντικότερες προκλήσεις για την καινοτόμα αυτή μορφή ψυχοθεραπείας και ψυχοκοινωνικής υποστήριξης. Για παράδειγμα, οι δυνητικοί κίνδυνοι όσον αφορά την εμπιστευτικότητα, αλλά και την πρόσβαση για ανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα σύνδεσης στο διαδίκτυο. Η τηλε-θεραπεία ενδέχεται επίσης να είναι ακατάλληλη για άτομα με σοβαρές ψυχικές διαταραχές ή αυτοκτονικότητα οι οποίοι χρήζουν δια ζώσης υποστήριξης, ή σε καταστάσεις όπου η τήρηση απορρήτου καθίσταται απολύτως απαραίτητη (π.χ, κακοποίηση ανηλίκων, ενδο-οικογενειακή βία).

Εκτός από τα πλεονεκτήματα και τις προκλήσεις, το άρθρο παρουσιάζει σημαντικά ζητήματα που αφορούν τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας, παιδιά και εφήβους, συστήματα διευκόλυνσης υπηρεσιών και προτάσεις για τη μελλοντική έρευνα στην τηλε-θεραπεία.