Οι ερευνητές πραγματοποίησαν 25 συνεντεύξεις με εργαζομένους στην πρώτη γραμμή από διαφορετικά επαγγέλματα στον τομέα της υγείας και της κοινωνικής φροντίδας στο Ηνωμένο Βασίλειο. Οι συνεντεύξεις ήταν μακροσκελείς και επέτρεψαν την κατανόηση της κάθε ατομικής εμπειρίας ξεχωριστά σε μεγάλο βαθμό.

Οι εμπειρίες των ανθρώπων αυτών και η αντίληψη τους ως προς την ψυχοκοινωνική υποστήριξη δεν ήταν σε καμία περίπτωση ενιαίες και ομοιογενείς, αλλά ιδιαίτερα περίπλοκες. Για πολλές/πολλούς η συναδελφική υποστήριξη ήταν η πρώτη γραμμή στήριξης, ωστόσο για άλλους φάνηκε να αποτελεί επιβάρυνση.

Οι επαγγελματίες εμφανίζουν μια αμφιθυμία σε σχέση με την υποστήριξη που προσφέρεται από τις οργανώσεις και τους φορείς τους, όσο και προς τα ΜΜΕ αλλά και την ευρύτερη κοινωνία. Παρότι εκτιμούν τις προσφερόμενες υπηρεσίες ψυχολογικής υποστήριξης, παρουσιάζονται πολλές διαφορές στη διαθεσιμότητα και τα εμπόδια ως προς τις παροχές αυτές ανάλογα με το εκάστοτε πλαίσιο.

Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας δείχνουν ότι οι επαγγελματίες υγείας και κοινωνικής φροντίδας φαίνεται να χρειάζονται ευέλικτα συστήματα υποστήριξης, με διαφορετικά παραδείγματα συναδελφικής, οργανωσιακής και επαγγελματικές υποστήριξης. Τα δομικά, συστημικά και ατομικά εμπόδια στην πρόσβαση αυτών των μορφών υποστήριξης οφείλουν να εξερευνηθούν σε επόμενο στάδιο ερευνητικά.

Θα πρέπει να τονιστεί η ποικιλότητα των προστατευτικών παραγόντων και να καταλάβουμε ότι κάτι που δουλεύει για μία ομάδα ανθρώπων δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι αποτελεσματικό για όλα τα εργασιακά πλαίσια. H άσκηση πίεσης για τη λήψη σοβαρών μέτρων για την προστασία όλων από την πανδημία απαιτεί αυτή την αναγνώριση.